Bezoek

Meer tekst over psychopaten
Nog meer tekst over psychopaten
Nieuwe tekst over psychopaten
Nog een tekst over psychopaten

Onderstaande teksten zijn uitingen van mijn gedachten en gevoelens over belevenissen met een bipolaire psychopatische hoogopgeleide sekgerichte vrouw uit Leiden, die nog steeds haar excuses niet gemaakt heeft en die een begin waren van een depressie in 1994 en verder.

De Psychopaat

Veel van de persoonlijke dingen, die ik in mijn andere Blog beschrijf hebben te maken met mijn gebrek aan zelfvertrouwen. Dit was vroeger direct na mijn afstuderen wel wat meer dan een paar jaar later. Een vrouwelijke oversekste stalker vond het nodig om mij totaal gek te terroriseren als ware ze een echte Glenn Close. Waar gebeurd en voor mij nog steeds niet te bevatten. Zij was een mengsel van gestoord, manipulatief, keihard en juridisch goed op de hoogte en gebruikte deze eigenschappen om psychologisch-seksueel haar zin door te drijven. Zij heeft mij eerst succesvol benaderd in circa 1992-1993, ook al wilde ik niet en is daarna jaren lang van 1994 t/m ca. 1999, vruchteloos bezig geweest mij te benaderen via langskomen, bellen, briefjes in de bus doen, langs mijn huis fietsen, gaan naar waar ik ook kom enz. De politie heeft mij toen al in de steek gelaten en dat neem ik ze kwalijk. Ik verzocht tot een contactverbod, maar dat raden zij af en dat bestreed ik niet, want ik was braaf en spreek een agent niet zo snel tegen. Toen i.i.g niet!!! Wat zij bijvoorbeeld deed was een aangifte doen van mishandeling met een eigenhandig geschreven doktersverklaring met een gefingeerde doktersnaam, namelijk Breukhoven. De advocaat Ohlenroth, toen nog alleen, sprak wel met me, maar ik kreeg de indruk dat zij moreel gezien mij de mindere vond. De lastigvaller had echter al bedacht dat zodra ik een schikking krijg ik wel zou betalen, omdat ik zou kunnen gaan twijfelen over wat ik gedaan zou hebben, door haar trucs van overdrijving en valse doktersverklaring waarmee mij de politie confronteerde zonder te zeggen dat deze verklaring niet deugde. Ik heb, toen ik nog in paniek van haar raakte en toen ze mijn huis met geweld wilde binnendringen, haar een flinke por gegeven, maar niet zo hard dat ze er een blauwe plek van zou hebben. Dit was de tweede keer dat ik een stomp gaf. Maar ze kwam een dag later treuren en zeuren dat ze letsel had. Zij bluft dat haar vriend (notabene) het vermeende letsel gezien heeft. Ik wist niet of zij letsel had, het leek mij heel sterk, zo was de situatie toen ik een schikking kreeg. Ik heb dus twee keer haar een stomp gegeven. na de eerste keer zei de agente tegen mij, dat in zo'n labiele aan-uit relatie het één keer kan gebeuren, of zelfs twee keer, maar dat de derde keer het naar justitie gestuurd wordt. Ik ben hierdoor onbewust op het verkeerde been gezet, want dat werd gezegd toen ik de eerste keer werd uitgenodigd. De eerste aangifte, waar ik niet direct erna overgehoord ben, moet het resultaat zijn van een psychose, want ze vertelde echt dingen, die totaal niet gebeurd zijn en ook niet gebeurd kunnen zijn. Die aangifte heeft zij op mijn verzoek ingetrokken en ik ben niet gehoord. Goed, de advocaat had toen de politie moeten bellen en de medische verklaring moeten inzien. Ze stelde wel voor haar te laten horen door de rechter-commissaris, waarbij ik dan maar moest beslissen. Ik wist niet wat het beste zou zijn. Ohlenroth had krachtdadiger moeten zijn, ook voordat er een zitting of schikking is, vind ik! De politie had open kaart met mij moeten spelen en zeggen dat ze geen zaak hebben omdat de medische verklaring niet deugt. De politie denkt dus niet aan mijn belang, maar alleen aan hun scoringsdrift. Ohlenroth heeft dus ook te weinig gedaan. Ik zelf moet dan maar beslissen of ik de schikking moet betalen of risico lopen tot een veroordeling tot een hogere boete inclusief een strafblad. In 2002 of zo heb ik de zogenaamde medische verklaring ingezien en geconstateerd dat een kind kan zien dat deze vals is. De handtekening was van een kinderlijke simpelheid en de verklaring zelf was met een simpele typemachine getikt op gewoon blank papier, dus niet op briefpapier, zoals een huisarts altijd wel heeft. En in de verklaring staat dat de zogenaamde arts ook helemaal geen bult heeft geconstateerd en ook dat deze dus zogenaamd verdwenen is. Dit is iets wat een arts nooit zal verklaren. Ik heb in 1998 zelf een keer aangifte moeten doen voor een automobilist, die mij een schop gaf, waardoor ik weet hoe dingen werken. Ze is jurist en weet precies hoe ze iets moet suggereren en weet ook, hoe ze als ze echt letsel heeft, ze aangifte moet doen. Namelijk foto's maken van het letsel en aan de politie en de huisarts laten zien. Er is mij door iedereen toen onrecht aan gedaan. Alles is onvergefelijk en zit nog in mijn hoofd. Ik heb van 2006 t/m 2009 medicijnen geslikt tegen slapeloosheid en hoofdpijn i.v.m. een lichte hersenschudding, veroorzaakt door een klap van een man in een café op de Oudezijds Voorburgwal (zou zij daar ook mee te maken hebben of is dat paranoïed). Nu ben ik er weer eens mee gestopt. Ik voel me beter, mijn verstand wordt helderder, maar dus ook word ik mij weer bewust van daar waar mijn leven a.h.w. eindigde. Dit dus. Maar nu verdedig ik mij hierbij dus. Want zoals gezegd het zit in mijn hoofd en het moet er uit. Niemand mag mij er van weerhouden mijn biografie te schrijven en deze gebeurtenissen te noemen. Mijn biografie zou eenvoudigweg niet compleet zijn. Ik noem geen namen. Die van mij niet en die van haar niet. Breukhoven bestaat niet en Ohlenroth heeft een zwijgplicht. Dus alleen zij dus die mij lastig valt heeft er een probleem mee. Via de Tags is er niemand uit haar omgeving of uit haar klantenkring, die op deze Blog terecht komt. Ik kan dus om deze redenen niet aangeklaagd worden voor smaad. Claim Ik zou haar eigenlijk moeten aanklagen en haar een fors bedrag aan smartegeld moeten laten betalen vanwege genoemde redenen. Samengevat Stalking, pesten met de telefoon, proberen code van antwoordapparaat te kraken of de suggestie te wekken dat ze dat deed, diefstal (diskettes, agenda, brief), smaad, laster, roddel, seksuele intimidatie, langskomen met een zwangerschapstest, deze doen en dan vertrekken en de uitslag niet zeggen, aanbrengen grafiti op mijn voordeur met lipstick, insluiping of onder valse voorwendsels gericht aan winkelpersoneel, waar ze langs moest, door mij niet toegestane toegang tot mijn studio verwerven in mijn afwezigheid en als ik onverwacht thuiskom mij proberen te slaan, daadwerkelijk onverwachts mij toch een keer op mijn hoofd slaan, terwijl ik op dezelfde plek sta, dus mij toch uitlokken hetzelfde en keer terug te doen als ze mij de gebruikelijke stress gaat geven door mij te belagen ook op mijn nieuwe adres, vernieling (raam), bedreiging met in elkaar slaan (in opdracht van haar uitgevoerd door 'vrienden' van haar uit de makelaarswereld, die krakers een huis uit slaan), broodroof (artikel van mij over NL munt in tijdschrift van Ministerie), valsheid in geschrifte, misleiding van de politie, belletje trekken, voor de deur rondhangen gedurende uren, agressie, hysterie, faken van een hartaanval, aanstellerij, poging tot mishandeling, herhaaldelijk steeds mijn nieuwe vriendinnen bellen en lastig vallen met verhalen over mishandeling of dat ik haar vaste vriend zou zijn, waardoor mijn liefdesleven ernstig versoord wordt en waardoor ik ontmoedigd word, doordrammen en zeuren bijv.om iets te lenen of verzoek tot 'een kopje koffie voor de allerlaatste keer', mij expres verkeerd begrijpen, briefjes in de bus doen met haar omgekeerde versie er in beschreven, bibliotheekboeken bij mij in de bus doen over mannenhaters, aanbellen bij mij en zich verschuilen om de hoek, zodat ik niet zie wie er belt bij het spieken door deurgaatje, alles bij elkaar een soort sociale criminele psycho-terreur en psychologische gijzeling door een vrouwelijke hoogopgeleide psychopaat met kennis van zaken en technieken in de periode 1992-1994. Waarbij ik de goedmoedige naïeve sukkel was en een makkelijk slachtoffer, die telkens weer in haar trucs trapte of eenvoudigweg haar maar binnenliet. Ik woonde ook nagenoeg alleen in een stille straat met weining getuigen. Het enige wat lukte was de seks. Daarvoor heeft ze mij gebruikt. Maar dat wilde ik niet en verzocht haar telkens niet meer bij me langs te komen of te contacteren. Dat lukte dus niet. Uiteindelijk heb ik, na smeken, huilen, praten, een brief schrijven en kapot gooien van haar telefoon (ook ruimhartig weer vergoed) haar een stomp op de arm gegeven en een andere keer een okkernoot op haar kop. Ze wist mogelijk dat dit ging gebeuren, want ze stuurde er met haar gedrag op aan. Ik hoopte wellicht nog dat dit uiterste middel zou helpen. Dat was niet zo. Op advies van de politie heb ik haar totaal, met een paar uitzonderingen, genegeerd vanaf 1994 tot op heden. Maar het zal helaas nooit stoppen, want daar is het een psychopaat voor. Ik claim 50.000 EUR

De Psychopaat

Ik schreef eerder onderstaande tekst. Deze tekst is wat langdradiger.
Stalking door een persoon (mogelijk met een bipolaire stoornis of iets dergelijks, of gewoon vilein en gemeen) na een door haar opgedrongen one night stand in 1992. Dat ze zo'n storing heeft kon ik niet weten en waarom ze zo deed kon ik ook niet snappen, laat staan er mee omgaan. Ik ben van nature ook al onzeker en makkelijk over te halen toen, i.i.g.
Ondanks mijn afwijzingen dus, bleef ze aandringen en dat lukte, door maanden en jaren door te gaan met dingen als: bellen, briefjes in de bus doen, 's-nachts 15 minuten bellen, stenen door de ruit gooien als ik de bel 's-nachts afzet, overal opdagen waar ik kom, mij intimideren, zielig doen, liegen, een hartaanval faken waar ik bij sta, bedreigen, mijn agenda stelen en al mijn vrienden en familie bellen met het verhaal dat ik haar stalk en mishandel, bellen om wat te lenen, een zaag om een gat voor een katteluik te maken, die dus door ene Harry de vriend van haar moeder gebruikt is, langskomen met een zwangerschapstest, bellen om haar kater 'Kareltje'te redden van de steiger, waar ze hem zelf naar toe heeft gebracht zo probeerde de buurvrouw nog te zeggen, mij intimideren met valse beschuldigingen, full-time de tijd nemen voor de agressieve benaderingen van mij, mij op straat ten overstaan van anderen uitschelden en werderom beschuldigen, mijn diskettes stelen uit de pc zaal van het Lak, die ik onbeheerd heb liggen naast mijn PC gedurende een pauze zoals, zoveel mensen daar deden, vertellen dat ze aan anderen vertelt dat ik haar stalk (slim hoor en gemeen, want dat voelt als een groep tegen mij), mij in mijn eigen kamer opwachten en bij het openen van de deur mij proberen te slaan, mij bellen en overhalen naar haar toe te komen, zogenaamd voor de laatste keer, waarbij ze dan opeens iemand op visite heeft, langskomen en zuren om een kopje koffie, uren bij mijn deur zitten, mij vertellen dat ze mensen kent, die krakers uit hun huis slaan en die zouden mij bij een volgende keer in elkaar slaan, net zo'n antwoordapparaat kopen als ik en dan uitvogelen hoe het mogelijk is om met een code de boodschappen van anderen op mijn mijn antwoordapparaat af te luisteren, alles negeren wat ik zeg over mijn afwijzing, doen alsof ze een plank voor haar gezicht heeft, mij behandelen alsof ik haar stalk etc. etc. Kortom alles wat legaal is, maar sociaal niet door de beugel kan. Ze gaf mij geen keus meer. Ze luisterde niet als ik haar uitlegde dat ik niets wilde. Zelfs niet als ik uitgebreid uitleg, dat ik nu eenmaal blijkbaar te verleiden ben tot seks. Maar de relatie niet wil. Ze stelde voor om dan maar alleen seks te hebben om de seks. Ik heb gezegd dat ik dat niet wilde. Maar daar trok ze zich niets van aan. Ze heeft gewoon mij lekker gebruikt voor de seks en is helemaal niet geestesziek (Borderline, Schizofreen, manisch-depressief, bi-polaire stoornis). Of wel?
Ik heb overigens een paar maanden als test, wel net gedaan of we een relatie hadden, want ik had dus geen keus en wie weet zou ik van haar gaan houden. Een beetje zoals een gearrangeerd huwelijk van dominante traditionele ouders. Dat was eind 1992, vandaar dat ik met kerst bij haar en zij met de andere kerstdag bij mijn ouders mee was. Daar staat ze dus op de foto. Haha! Ik heb ook nog verwoede pogingen gedaan haar naar een pycholoog of psychiater te laten gaan. Ze is inderdaad naar het Riagg gegaan en is in behandeling gegaan bij mevrouw van Marle. Die mevrouw heb ik op een gegeven moment bezocht met de vraag wat ze nu uiteindelijk aan het vertellen is. Want ik heb haar gevraagd wat ze vertelt en zij zegt dat, ze het over mij heeft. Ik had nog de hoop dat een of andere overheidinstantie in dit soort gevallen mijn belangen ook laat meewegen, want ik werd er gek van. Ik was een slachtoffer van een stalkende gek.
Maar goed, verder met het relaas. Ze is dus juriste en heeft misbruik gemaakt van haar kennis. Zie verdop voor meer. Van de stress en de gekte die ik ondervond hiervan ben ik verhuisd van een zelfstandig leuk klein studiootje in het centrum naar een ver weg gelegen flat met een hoop idiote agressieve alcoholistische en lichtelijk gestoorde bewoners en geluidsoverlast van de lift en de cv en de buren via de luchtkokers. Dit was 2 km van haar flat, maar was dus niet ver genoeg. Ik liep ook weg van mijn werk. Ik had nota bene een vaste aanstelling. De spanning liep in die maanden zo hoog op dat ik na eerst een gesprek, een duidelijke brief, smeken, wegduwen bij mijn huis, vervolgens haar fiets weggooien, knapte en haar een stomp gaf op haar bovenarm. Maar deze stappen hadden weken tussenpozen. Zij bracht insluiping in mijn huis en geweld in de relatie. Ik haalde de politie erbij, maar werd afgescheept. Ik vertelde dat ze me maar bleef bellen op die zondag en me afleidde van mijn werk. Hij zou haar bellen en mij terug bellen. Ik werd niet gebeld. Dus ik belde nogmaals. Wat bleek de agent geloofde haar verhaal opeens. Waaruit ik de conclusie trok, dat ze blijkbaar tegenover iedereen heel overtuigend kan vertellen dat ik haar stalk. Ik was i.i.g. dus de eerste die de politie inschakelde en teleurgesteld werd, waardoor ik wist dat ik er alleen voor stond. Dit leidde weer tot nieuwe acties van haar, namelijk een valse aangifte. Ik gooide nameljk haar telefoon waar ze mij mee treiterde kapot en bood later mijn excuus aan en betaalde ruimhartig 100 gulden vergoeding. Die aangifte trok ze weer in. Later heb ik dit stuk gelezen. Hierin beschrijft ze echt een heleboel dingen, die niet hebben plaats gevonden. Daarna zijn er twee gebeurtenissen waarbij ze een omgekeerde waarheid verteld, ze weet precies hoe ze de politie moet misleiden. Ze leverde een valse doktersverklaring in. Ik hoor bij het verhoor ervan dat er een medisch dossier is, waarbij de politie expres weglaat dat er geen bewijs is van letsel en er ook niet is, maar wel heel gemeen mij lekker een bekentenis laat afleggen, waarbij ik niet weet wat er met de verklaring gebeurd en waarbij ik ook niet weet wat "met kracht", betekent. Zij zien dit als een bekentenis. Maar ik wist toen niet eens wat mishandeling juridisch inhoud. Ik heb ook geen mishandeling bekent, want als ik dat zou gedaan hebben hebben zou ik mij schamen. Maar een por of een stomp op een arm, om een grens aan te geven, omdat ik nou eenmaal geen politiemacht of privéleger tot mijn beschikking heb is wat anders. Als er geen politie aanwezig is ergens op aarde, wie handhaaft dan de orde bij verstoring van de orde, zoals een stalker. De persoon zelf, mag toch zeker wel iemand aan stomp op de arm of rug zonder intern of extern letsel of schade geven als die zijn huis wil binnendringen. Het lijkt mij wel. Ontkennen durfde ik niet, want ze deden dreigend tegen mij. Ik belde nog n.a.v. de schriftelijke oproep en toen zeiden ze dat ze me zouden komen halen als ik niet zou opdagen voor een verhoor. G.V.D. Ik was daarna bang dat ze bij zwijgen zouden gaan opsluiten. Het is een gemene organisatie. Oprotten en vervangen door een nieuwe betere organisatie.

Toen ik de schikking betaald heb is het nooit meer goed gekomen met mij. Ik was een veel belovende maar wel gevoelige jonge academicus aan de vooravond van een carrière, die door die totale intimidatie van alles werd gebroken. Met name eind 1993 kwamen er meer dingen samen. Het is dus niet alleen dit.
De stalking werd door mij op advies van de politie genegeerd. Ik moest een lange adem hebben. Een contactverbod zou averechts werken bij dat soort mensen, zei een agent. Ik heb haar dus meer dan een half decenium genegeerd. Nadat er wetgeving gekomen was tegen stalking is het ongeveer opgehouden. Dat is ook weer geen toeval.
Ze zoekt anno 2009-2010 nog steeds contact. Ze was opeens gelinked via LinkedIn met de eerder genoemde vriend Pieter en ze was vorige jaar ook zichtbaar als bezoeker van mijn schoolbank pagina ook op internet. Dit is eigenlijk de oorzaak van herleving van dit trauma in mij hoofd. Eeen trauma van machteloosheid, eenzaamheid, verlies van trots en een begin van psychosomatische klachten. Stalking volgens het boekje, zoals ik toen op de radio hoorde bij het programma 'Lieve Paul' op zondag geloof ik. Flikker op kut-stalker. Nu nog G.V.D. 20 jaar later. Ik dacht dat het over was. Maar nee! Horror movie, Hitchcock, AAAAAAAAH...

P.S. Er zijn vele getuigen, die ik kan oproepen en die bevestigen wat ik schrijf. Iedereen die zij gebeld heeft bijvoorbeeld, zoals Pieter en Guido. Ik heb de agenda nog en kan alle andere mensen opzoeken. Maar ook vriendinnen en kenissen, die zij intimiderend benaderd heeft, zoals Margreet, Annemiek, Lucia, en de vriendin van een kennis. Verder kunnen getuigen: huisgenoot Barbara, de baliemedewerker van het Lak, die de gestolen diskettes weer aannam, winkelmedewerker de Jongh, die zij misleidde om mijn huis binnen te sluipen, om zogenaamd weer wat te halen (toen ik onverwachts thuiskwam, verzon ze snel een list en probeerde mij te slaan, wat ik wist te ontwijken) en agent Boxse van de politie Hollands Midden, die aan heeft gehoord dat ik haar niet meer wil zien en dat zij dus diskettes heeft gepikt.
Maar veel belangrijker is, dat ze toegeeft dat ze dit gedaan heeft. Ik ben degene die in zijn eer en goede naam is aangetast. Ik kan het om de een of andere reden niet vergeten. Vooral omdat zij onwaarheden en erge beschuldigingen in een aangifte heeft vastgelegd (Ik heb deze veel later dus pas gelezen). Daarmee wordt een verdraaing nog niet waar, maar de politie bewaard het wel allemaal en hoort het aan en neemt het voor waar aan, op ambtseed, inclusief de verzonnen gedeeltes. Dat alles is voor mij een marteling.
De vergoeding, die ik eis is smartegeld voor de lijdensweg, die ik psychisch moet doorstaan. Het regelmatig denken aan wat er gebeurd is zonder het te kunnen verwerken. Ik vergeet het ook wel eens, maar om de zoveel tijd hoor ik weer van haar, zoals via LinkedIn en Schoolbank.nl en dan herleeft alles weer, zoals bij een trauma. Deze Blog is weer een resultaat van genoemde benaderingen. Ik ben er heel gevoelig voor geworden en wil het liefst dat ze aan de andere kant van de wereld gaat wonen en op geen enkele manier via het internet mij benaderd, direct of indirect.
Een oprechte schuldbekentenis op alle punten en een vergoeding kunnen wellicht een afsluiting betekenen. Maar haar kennende zal ze dit wel niet zonder rechtszaak doen. Het lijkt er op dat dit is wat ze wilt. Schitteren in haar rol als professioneel leugenaar en oplichter (of is ze dan toch meer een patiënt, waar ik niet mee om kan gaan, ik weet het niet). Want, overtuigend, zijn kan ze als de beste. Dat is echter ook mijn sterke punt. En mijn verlies (=de betaling van de onterechte boete voor een niet ernstig feit en ook alleszins te vergeven), ondanks mijn eerlijkheid, is moeilijk te vergeten. Ik kan alleen maar overtuigend zijn als ik het meen. Ik heb wel eens gelogen in relatie tot iets anders, maar dat weet ik dan ook nog precies, maar gaat over onbelangrijke dingen. Over belangrijke dingen, en tegen de politie lieg ik niet. Zij wel. Ik verdraag dat niet. Het negatieve en gewetenloze mag toch niet winnen over het positieve en eerlijkheid? Ik wil ook een beloning voor het feit dat ik, volkomen onnatuurlijk, jaren lang die gekte heb moeten verdragen. Ze boezemt me nog angst in. Maar tegenover anderen doet ze poeslief, behalve tegen mij, zo lijkt het. Ze heeft overigens ook haar excuses op papier gezet, maar dat was in de tijd dat ik haar totaal negeerde en heb het ongelezen weggegooid. Toen ging ze nog uren lang in de hal van mijn flat zitten, heel zielig en depressief. Want ik was toch haar droomprins met mijn Hollywood uitstraling. is het niet? Over laster gesproken. Ik heb ook nog verteld tegen haar, om van haar af te komen, dat ik homo zou zijn. Toen heeft ze met lippenstift op mijn voordeur "vieze homo' of iets dergelijks geschreven. Je ziet, het is een beerput. Als je eenmaal begint er aan te denken, dan komen er steeds meer dingen boven. Misschien moet ik inderdaad maar er een boek over gaan schrijven. Deze Blog is dan een begin. Misschien pleegt ze uiteindelijk zelfmoord of zo, net zoals Hitler aan het eind van zijn smerige misdaden. Zo voelde ik mij namelijk, een Jood geterroriseerd door een Nazi. Gemeen wijf, g.v.d.! Wie neemt het nou eens voor mij op, sodeju.
Maar vandaag 29 april las ik dat ze een bipolaire stoornis heeft. Eindelijk eerlijkheid! Maar lullig dat de politie dan toch zo graag wil scoren en mij min of meer dwingt mijn handtekening te zetten onder de tekst, die ik niet op die manier in die bewoordingen heb uitgesproken, maar door de verbalisant is voorgeschoteld en moedwillig gemeen (namelijk bepaalde woorden er in verwerken, die voor een officier of rechter een betekenis hebben, maar voor mij niet, zoals opzettelijk en 'met kracht') is opgesteld. Alleen vanwege hun scoringsdrift, ondanks mijn gevoelens die al behoorlijk aangedaan waren (zij wil mij met de omkering hetzelfde gevoel geven als zij moet ervaren door mijn afwijzing, erg ingewikkeld voor een leek op het gebied van psychische stoornissen) en wat ik hen ook precies verteld heb over haar gedrag en het gebrek aan bewijs, namelijk afwezigheid van een echt betrouwbaar medisch dossier. Onvergefelijk. Ik ben niet bipolair, maar soms wel beïnvloedbaar, naief eerlijk en een fervent aanhanger van DE WAARHEID!